Atacama woestijn en San Pedro

Van uit La Serena gingen we 15 uur in de bus naar San Pedro de Atacama, waarvan de laatste 6 uur alleen maar rood zand en rotsen te zien waren. We reden nl. in de Atacama woestijn, de droogste woestijn ter wereld. San Pedro is een gezellig klein dorpje in een oase hier, met vulkaanstenen huisjes. De inheemse bevolking gaat nog terug tot voor de inca´s en heeft haar heel eigen cultuur.

Vanuit San Pedro gingen we gisteren een bezoek brengen aan de Valle de la Luna, in ieder land hebben ze lijkt het wel iets wat ze op een maan vinden lijken. En verrek, ook dit was weer ruige rotsen all over. Het mooie was dat het 8 dagen geleden voor het eerst in 2 jaar op die plek geregend heeft. Normaal is het bruin-rood achtig, na regen spoelt het stof weg en komt het zout dat in de grond zit naar de oppervlakte. Dit geeft de vallei een prachtige mengeling van bruin, rood, wit en zilverachtige kleuren. Heel erg mooi.

We zijn net teruggekomen van de geisers van Tatio. We werden om 4 uur van de camping opgehaald waarna we nog een eindje moesten rijden en in het donker aankwamen. De geisers spoten iets minder hoog dan we dachten, het was meer borrelen en een paar kleinere voortdurende geisers. Maar die voortdurende rookgordijnen en de geur van zwavel zijn toch wel erg mooi. Het was -6 (het is op de hoogvlakte op 4000 m hoogte, en boliviaanse winter!!) dus waren we blij dat de zon opkwam. Gelukkig konden we in een natuurlijk thermaal bad ff bijkomen. Hierna bezochten we het dorpje Machuca en inmiddels zitten we weer te stikken van de hitte in San Pedro. Morgen vertrekken we, doen we nog iets noordelijker en gaan we daarna Bolivia in.

groeten en kussen van Alwin