Mijnen en mooie steden

Na Uyuni gingen we naar Potosi. Daar haalden de Spanjaarden na de veroveringen hun waardevolste zilver vandaan. Het is grappig om te horen dat ook de zilvervloot die Piet Hein veroverde hier zijn lading vandaan had.

Een bezoekje aan de mijnen hoort er zeker bij. Er wordt geschat dat 8 miljoen mensen zijn gestorven als gevolg van het bikkelharde werk en de omstandigheden in de mijnen en het maken van de zilveren munten hier. Nog altijd wordt er in de Cerro Rico (rijke heuvel) door grote aantallen kleine groepjes mijners gewerkt. Met hun eigen bijgeloof en godheden proberen ze wat bij elkaar te verdienen. Het is wel schokkend als je een jongen van 15 tegenkomt daar beneden, en dat je gids dan vertelt dat hij op zijn 14e al begon! Het is normaal dat je cadeautjes voor ze meeneemt, zoals drinken, eten, dynamiet, cocabladeren, sigaretten en alcohol. Ze hebben een hoop nodig om het harde werk en de pijn te verdragen. Gelukkig verdienen ze dan wel het dubbele van het gemiddelde loon in Bolivia, dat op 3 dollar per dag ligt...Onvoorstelbaar.

Daarna zijn we naar Sucre gereist. Dit staat bekend om zijn witte binnenstad, met alle koloniale gebouwen in deze kleur. Niet voor niets wordt het ook wel de Ciudad Blanca (witte stad) genoemd. Dit zorgt voor een heel bijzondere sfeer in de stad, heel mooi. Verder gingen we vlak erbuiten even wat dinosaurusvoetsporen bekijken. De mensen hier meer in het zuiden stammen af van de Quechua-bevolking, en zijn een stuk openener dan de Aymara´s in en rond La Paz.

Daarna naar Samaipata met de bus, een dronken man aan boord. Die schopte herrie omdat er mensen in het gangpad zaten, en hij recht had op een vrij gangpad...dus...in Samaipata bezochten we een fort dat al voor Christus is gebouwd. Het fort viel iets tegen maar de omringende heuvels waren schitterend.

De komende 2 weken gaan we vrijwilligerswerk doen op een pension waar gevangen wilde dieren worden opgevangen, dus zal ik wat minder te bereiken zijn (misschien wel helemaal niet :) Tot dan!