Vrijwilligerswerk met dieren

Hallo allemaal, hier zijn we weer. We hebben net 17 dagen in de jungle doorgebracht. We zaten in parque Ambue Ari, een opvangtehuis voor dieren, die vaak eerst een tijd bij mensen thuis, in circussen of kleine kooitjes hebben geleefd. Hier wordt geprobeerd ze een zo goed mogelijk leven te geven, heel soms is het mogelijk ze weer vrij te laten maar meestal zijn ze al teveel gewend aan het contact met mensen.

Het kamp is erg basic, er is een generator om water omhoog te pompen maar geen electriciteit. Wat er wel is zijn enorm veel muggen. Omdat je vanwege de dieren geen muggenspul op mag doen zijn we 17 dagen voer geweest voor die ellendelingen. Verder veel bagger en water. Toch heeft het wel wat, zo simpel, met een leuke groep en de tijd vliegt voorbij.

Het werk (want dat was het toch wel) bestond uit af en toe wat constructie, huishoudelijke klusjes, eten klaarmaken voor de vele soorten dieren, en ik kreeg met een ander meisje de verantwoordelijkheid voor de puma Tequila. Kooi schoonmaken, eten geven, en de kat uitlaten. Het is wel indrukwekkend als je de eerste keer ´getest´ wordt doordat de kat tegen je aangaat staan en aan je been en hand begint te knagen. Tequila bleek echter een hele lieve kat te zijn. Ook een hele slimme kat, aangezien ze een keer door de de brede tralies boven was ontsnapt. Een andere puma beleefde hetzelfde avontuur, en kwam oog in oog met haar te staan. Dan zie je dat ze toch nog wel instinct hebben. Zo waren er dieren die ergens uit wilden, ook waren er vele dieren die ergens in wilden, wilde zwijnen en coatis. Vooral de laatsten vormden een plaag voor al het eten en de spullen van de vrijwilligers.

Verder waren er 2 grote brulapen, die stinkend jaloers waren. Ze hadden 8 mensen in een ruim week geprobeerd te bijten, 2 waren behoorlijk aangepakt waaronder ikzelf helaas. Toen ik iemand die door een wasbeer werd aangevallen hielp, dacht werd de aap jaloers, en beet een diepe wond in mijn bovenarm. Niet echt leuk maar je weet dat het kan gebeuren, de dieren hier waren tam maar toch ook wild. Dit, samen met de desorganisatie (het is nog in de opbouwfase) maakten dat er elke dag wel iets gebeurde. Iemand met een rupsje die uit zijn hoofd kwam, een in de gootsteen gevonden stinkdiertje, noem maar op. Het mooie en verbazende is dat je in 2 weken met pijn in je hart weggaat omdat je je kat en de mensen zo gaat missen. Wat een mooie tijd en unieke ervaring was dit!

groeten van Alwin