Rieteilanden, petrogliefen en 6075 m

We zitten in Peru, misschien wel het meest culturele land. De vriendin van Bob, Sonja, is 3 weken over dus reizen we die periode onafhankelijk. Mijn eerste eigen avontuurtje was aan de Peruaanse kant van het Titicacameer. Hier leven de Uros, die op eilanden van 1,5 dik leven, dat om die reden blijft drijven. Ondanks dat het echt uitgegroeid is tot een toeristenattractie heel cool, want hoe dan ook leven die mensen daar wel. Toen ik vertelde dat het landschap zelf me aan de Nieuwkoopse plassen deed denken kwam een local meteen met het voorstel om samen in die plassen eilanden te gaan bouwen. Dus volgend jaar ben ik miljonair ;)}

Daarna ging ik naar Arequipa, de Witte stad, een oude stad, ook met veel witte gebouwen. Vandaar ging ik naar Toro Muerte, een woestijn bezaaid met rotsen waarvan er honderden petrogliefen (rotsgravures) hebben. De enorme hoeveelheid was zeer indrukwekkend.

Tenslotte ligt Arequipa aan de bodem van 2 vulkanen, El Misti en Chachani (top op 6075 m). Ik koos voor de 2e, je kunt in 2 dagen naar de top, dus ik had het natuurlijk weer lekker onderschat. Terwijl we de eerste dag naar 5200 m reden (Arequipa ligt op 2200) kregen de andere drie al last van hoogteziekte. Ik voelde me prima tot het slapenstijd was, toen ik hoofdpijn kreeg en misselijk werd. De volgende ochtend om 1 uur op omdat een groot gedeelte van de tocht door sneeuw ging. Ik werd eigenlijk alleen maar zieker en moest meerdere keren overgeven, eentje keerde terug omdat ie ziek was en ook ik dacht aan opgeven omdat ik maar een hoopje hoofdpijn en misselijkheid was. Toch doorgegaan, en net na het opkomen van de zon bereikten we de top op 6075 m. Schitterende uitzichten onder een strak blauwe lucht. Zo zagen we op 60 km vulkaan Ubinas as honderden meters de lucht in stoten. Daarna weer terug naar beneden, 9 uur later en zonder energie stonden we weer in het base camp. Meer blij om er niet meer te hoeven lopen dan trots...dat komt morgen misschien.